Στόχος μας μέ τήν παροῦσα συγγραφή εἶναι νά ζωντανέψουμε τή μνήμη τῶν Βαλκανικῶν πολέμων,
ὄχι γιά νά ἀναθερμάνουμε ἐθνικισμούς οὔτε νά ἀναξέσουμε πληγές. Ἁπλούστατα εἶναι ἱστορικό μας χρέος. Εἶναι θλιβερό ὁ πλέον ἔνδοξος καί κερδοφόρος ἑλληνικός πόλεμος νά παραμένει ἕνας ἄγνωστος πόλεμος -κι αὐτό ἰσχύει περισσότερο γιά τίς νεώτερες γενιές-ἐν ὀνόματι ἀβυσσαλέων σκοπιμοτήτων πού καλύπτονται μέ τόν πολυτελῆ πέπλο (ἄλλοι πληρώνουν γι' αὐτόν!) μιᾶς δῆθεν ἀντικειμενικότητας ἤ ἀποστάσεως -τάχα- ἀπό γεγονότα πού κάποτε χώρισαν τούς λαούς. Ὁ χωρισμός τῶν λαῶν καί οἱ συχνές συγκρούσεις μεταξύ αὐτῶν δέν εἶναι ἀπότοκος κάποιων συγγραφῶν. Εἶναι καρπός ἱστορικῶν συνθηκῶν καί συμφερόντων -ἀσφαλῶς.
Στά χρόνια πού ἔρχονται οἱ ἐξελίξεις καί οἱ ἀνατροπές θά εἶναι ραγδαῖες καί καταιγιστικές. Συνεχεῖς ἀνεμοστρόβιλοι -παντός τύπου- θά "γδέρνουν" τήν οἰκουμένη ἀπ΄ ἄκρου εἰς ἄκρον. Οἱ συνετοί λαοί προσπαθοῦν νά κρατηθοῦν σάν τόν Ὀδυσσέα δεμένοι στό κατάρτι τῆς ἱστορίας τους. Οἱ ἀσύνετοι, ἀφοῦ ἔφαγαν τόν λωτό, παρασύρονται ἀπό τήν δίνη τῶν καιρῶν καί χάνονται στήν ἀπύθμενη καταπακτή τῶν ἀλλεπάλληλων μεταβολῶν. Γίνονται ἕνας ἀλλοπρόσαλλος πολτός. Γι' αὐτούς ἔχει σημάνει τό τέλος τῆς ἱστορίας. Θά ἀποτελοῦν ὑποσημειώσεις στό κεφάλαιο τῆς ἀπροσώπου συντάξεως στό Συντακτικό τοῦ μέλλοντος.
Ἡ νέα γενιά ἄς μήν ἀκούει τό κακόφωνο, σέ ρυθμό "ντάπα -ντούπα", ἆσμα τῶν Σειρήνων τῆς νέας ἐποχῆς. Τά ἔθνη δίνουν θάλπος καί συνοχή. Δίνουν συνείδηση συνέχειας. Ὅτι ἡ ζωή συνεχίζεται μέ μᾶς ἀλλά καί χωρίς ἐμᾶς, ἄν ἔχομε ἀφήσει πίσω μας κάποια δημιουργία· ὄχι καταστροφή. Ἀπαιτήσεις δέν ἔχουν μόνον οἱ ζωντανοί· ἔχουν καί οἱ νεκροί. Καί ἡ ἀπαίτηση τῶν μαχητῶν τοῦ 1912-1913 εἶναι μία: ὄχι νέος διχασμός, ὄχι τεμαχισμός, γιά νά μήν ἐπανέλθει ἡ Ἑλλάς στά σύνορα τῆς Μελούνας κι ἀκόμη πιό χαμηλά. Καί δέν τό ἐννοῶ μόνον γεωγραφικά, τό ἐννοῶ καί ἠθικά.
ὄχι γιά νά ἀναθερμάνουμε ἐθνικισμούς οὔτε νά ἀναξέσουμε πληγές. Ἁπλούστατα εἶναι ἱστορικό μας χρέος. Εἶναι θλιβερό ὁ πλέον ἔνδοξος καί κερδοφόρος ἑλληνικός πόλεμος νά παραμένει ἕνας ἄγνωστος πόλεμος -κι αὐτό ἰσχύει περισσότερο γιά τίς νεώτερες γενιές-ἐν ὀνόματι ἀβυσσαλέων σκοπιμοτήτων πού καλύπτονται μέ τόν πολυτελῆ πέπλο (ἄλλοι πληρώνουν γι' αὐτόν!) μιᾶς δῆθεν ἀντικειμενικότητας ἤ ἀποστάσεως -τάχα- ἀπό γεγονότα πού κάποτε χώρισαν τούς λαούς. Ὁ χωρισμός τῶν λαῶν καί οἱ συχνές συγκρούσεις μεταξύ αὐτῶν δέν εἶναι ἀπότοκος κάποιων συγγραφῶν. Εἶναι καρπός ἱστορικῶν συνθηκῶν καί συμφερόντων -ἀσφαλῶς.
Στά χρόνια πού ἔρχονται οἱ ἐξελίξεις καί οἱ ἀνατροπές θά εἶναι ραγδαῖες καί καταιγιστικές. Συνεχεῖς ἀνεμοστρόβιλοι -παντός τύπου- θά "γδέρνουν" τήν οἰκουμένη ἀπ΄ ἄκρου εἰς ἄκρον. Οἱ συνετοί λαοί προσπαθοῦν νά κρατηθοῦν σάν τόν Ὀδυσσέα δεμένοι στό κατάρτι τῆς ἱστορίας τους. Οἱ ἀσύνετοι, ἀφοῦ ἔφαγαν τόν λωτό, παρασύρονται ἀπό τήν δίνη τῶν καιρῶν καί χάνονται στήν ἀπύθμενη καταπακτή τῶν ἀλλεπάλληλων μεταβολῶν. Γίνονται ἕνας ἀλλοπρόσαλλος πολτός. Γι' αὐτούς ἔχει σημάνει τό τέλος τῆς ἱστορίας. Θά ἀποτελοῦν ὑποσημειώσεις στό κεφάλαιο τῆς ἀπροσώπου συντάξεως στό Συντακτικό τοῦ μέλλοντος.
Ἡ νέα γενιά ἄς μήν ἀκούει τό κακόφωνο, σέ ρυθμό "ντάπα -ντούπα", ἆσμα τῶν Σειρήνων τῆς νέας ἐποχῆς. Τά ἔθνη δίνουν θάλπος καί συνοχή. Δίνουν συνείδηση συνέχειας. Ὅτι ἡ ζωή συνεχίζεται μέ μᾶς ἀλλά καί χωρίς ἐμᾶς, ἄν ἔχομε ἀφήσει πίσω μας κάποια δημιουργία· ὄχι καταστροφή. Ἀπαιτήσεις δέν ἔχουν μόνον οἱ ζωντανοί· ἔχουν καί οἱ νεκροί. Καί ἡ ἀπαίτηση τῶν μαχητῶν τοῦ 1912-1913 εἶναι μία: ὄχι νέος διχασμός, ὄχι τεμαχισμός, γιά νά μήν ἐπανέλθει ἡ Ἑλλάς στά σύνορα τῆς Μελούνας κι ἀκόμη πιό χαμηλά. Καί δέν τό ἐννοῶ μόνον γεωγραφικά, τό ἐννοῶ καί ἠθικά.
Έτος Έκδοσης:
2011ISBN:
978-960-8411-26-5 Εκδoτικός Οίκος:
ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ (τηλ. 210 8826392) (πηγή)